آیا شما ابرها را بارور می‌کنید؟
آیا شما ابرها را بارور می‌کنید؟
خیر. در تکنولوژی باروری ابرها، معمولان به صورت مصنوعی یک ماده شیمیایی که بیشتر یدید نقره می‌باشد را با هواپیما و یا راکت (موشک) بر روی ابرهای موجود در منطقه پراکنده میکنند. یدید نقره باعث جذب مولکولهای آب موجود در ابر شده و تشکیل قطرات آب را می‌دهد که پس از زمان اندکی این قطرات آب سنگین شده و شروع به بارش میکنند. در بارانهایی که از این طریق تشکیل میشوند، قطرات آب باران درشت بوده و به همراه ماده شیمیایی یدید نقره باریده و صدماتی را به خاک و گیاهان موجود در منطقه وارد می‌کند. در ضمن هیچ کنترل دیگری بر روی ابرها و حرکت ابرها نیست، به صورتی که باد معمولی قادر به دور نمودن ابرها از منطقه دلخواه می‌باشد. برای این عملیات باید ابرهای کومولو نیمبوس یا حداقل آلتو استراتوس در منطقه موجود باشند، تا بتوان آنها را بارور نمود. از آنجایی که فقط رطوبت موجود در ابرهای منطقه تبدیل به آب شده نمیتوانیم از یک موفقیت در عملیات صحبت بکنیم چرا که چیزی به آب موجود در منطقه اضافه نشده و فقط با ادغام مواد شیمیایی تجاوز به اکوسیستم نموده و چرخهٔ تبدیل رطوبت به آب را سرعت بخشیده ایم.
ما هیچگونه ماده شیمیایی به اکوسیستم، یا به آسمان اضافه نمی‌کنیم. پس احتیاج به هواپیما و یا راکت (موشک) نداریم. حتی در مناطقی که هیچ ابری آنجا موجود نمی‌باشد قادر به تشکیل ابر و انجام عملیات می‌باشیم چرا که سامانهٔ بارشی را به منطقه میکشانیم. یک سامانه بارشی گاهی بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر را پیموده و منطقه خشک مورد نظر را سیراب می‌کند لذا میتوانیم از یک نوع بهبود منطقه مریض و خشک صحبت بکنیم. مقدار آب باران در منطقه بلواقع اضافه شده و حتی بعد از تبخیر در منطقه، در اکوسیستم منطقه باقی مانده و دوباره و دوباره و دوباره به بارش تبدیل میشود. لذا نباید کوتاه مدت به این عملیات نگاه کرد بلکه برای این عملیات وقت گذاشت و یک پروژه ۱۵ تا ۲۰ ساله تعریف نمود و آن را به عنوان یک پروژه ملی اهمیت داد. برگشت به سوالهای متداول