مرکز تحقیقات و پژوهشی جنگلها و مراتع کشور

 

N : ۳۵.۴۴

Eِ : ۵۱.۱۰

واقع در غرب تهران.

 زمان شروع و مدت پژوهش:  شروع از ۱۴/۰۳/۱۳۹۰ به مدت ۱ هفته

 در ابتدا منطقه را برسی کردیم تا محل مناسبی را برای آزمایش انتخاب بکنیم.

بعد از برانداز و بررسی تمامی حوض‌ها و استخرهای آب منطقه پی‌ به ابشار  و بلندی مناسبی در منطقه بردیم که از طریقه آن به سمت تهران مشرف بودیم.

در نتیجه دستگاه خود را بر روی این بلندی نصب کردیم.

هوای تهران بسیار آلوده بود. گرد و غبار منطقه را فرا گرفته بود.

از این منطقه به سختی قادر به مشاهده کردن برج میلاد بودیم، چرا که گرد و غبار برد دیدمان را کاهش داده بود.

رسانه‌ها نیز میزان ریزگردها ی موجود در هوای تهران را زیاد از حد و آلارم دهنده برآورد کرده بودند و برای افراد مسن و یا بیمار تنفسی بیرون آمدن از منازل را پر خطر و نگران کننده اعلام کرده بودند.

در این شرایط ما شروع به کار بر روی تپه بلند موجود در پارک جنگلی‌ کردیم.

ابتدا به ساکن شروع به ایجاد با د غرب به شرق کردیم. که این کار خیلی‌ به سرعت پیش رفت و پس از مدت کوتاهی‌ موفق به ایجاد باد شدیم.

از آنجایی که تغییر جهت با د نیز برایمان مهم بود. تلاشی برای ازدیاد با د غرب به شرق ننمودیم.

و بلافاصله اختلاف پتانسیل را در غرب به وجود آوردیم تا با د غرب به شرق تبدیل به با د شرق به غرب بشود.

این کار نیز موفقیت‌آمیز بود.

در این زمینه تلاشی برای ایجاد ابر نکردیم. هر چند ابرهایی در منطقه ایجاد شدند، ولی‌ تلاشی برای بزرگتر کردن ابرها و یا به هم پیوستن ابرها نکردیم و تنها تلاشمان ایجاد با د بود و یا تغییر جهت با د بود.

بعد از ظهر که آقایان دکتر شریفی و دکتر بهرامی از علمی‌ و فناوری ریاست جمهوری به منطقه تشریف آورد‌ند، شاهد با د شرق به غرب بودند.

حرکت شاخه و برگهای درختها کاملا جهت با د را نمایان میکردند. اطلاعاتی از ادارهٔ هواشناسی  نداشتیم ولی‌ سرعت با د را  حداقل ۵۰-۶۰ کیلومتر در ساعت تخمین میزدم.

بعد از توضیحات لازمه به آقایان فوق به این پی‌ بردم که آقای دکتر بهرامی قادر به مشاهده کردن با د موجود  بود ولی‌ قادر نبود که مسبب این با د را پیگیری بکند.

از آنجایی که مشاهده ایشان در منطقهٔ شازند برای ایجاد باران نیز به نتیجه خوبی‌ نرسیده بود، لذا بعد از رفتن ایشان عجولانه تصمیم به درست کردن باران به مقدار زیاد نمودم، تا از این طریق امکانات کار کردن با انرژی ارگن را به نمایش بگذارم. این تصمیم را توسط اس‌ام‌اس به اطلاع آقای دکتر شریفی رساندم.

این تصمیم هر چند عجولانه و متاسفانه غیر مسئولانه نسبت به توصیه مرحوم دکتر ویلهلم رایش بود، ولی‌ خاصیت آزمایش ایجاد اختلاف پتانسیل بالا در یک منطقه را دارا بود، چرا که نتیجهٔ آن حتی بعد از هفته‌ها (حد اقل تا ۲۳/۵/۱۳۹۰) در هوا به خصوص به سمت غرب تهران مشاهده میشد. از آنجایی که این آزمایش را در فصل تابستان انجام میدادیم، خطر آب و هوای ما را تهدید نکرد. هر چند در جنوب غربی چین چندین بار سیل اتفاق افتاد، ولی‌ اینکه این سیل حاصل کار ما بوده باشد بعید به نظر می‌رسد، چرا که فاصلهٔ تهران تا چین به قدری زیاد است که تصور ارتباط این دو اتفاق بعید می‌باشد.

بعد از این عملیات آسمان آبی، با ابرهای سفید را بیشتر در تهران شاهد بودیم. از آن تاریخ به بعد دیگر شاهد پدیدهٔ گرد و غبار لاقل در تهران نبودیم. دمای تهران کمتر به ۴۰ درجه رسید.

با د شرق به غرب لاقل ۱-۲ هفته ادامه داشت. این را از جهت پرواز پرچمهای موجود در میادین تهران شاهد بودیم.

برای سنجیدن مقدار وزش با د، تا منطقهٔ قزوین نیز رانندگی کردم، و مقدار با د تهران را حتی در قزوین نیز شاهد بودیم.

بارش پراکنده نیز بارها در ماه مرداد در تهران، قزوین و دیگر شهرهای اطراف اتفاق افتاد. و این تایید آن می‌باشد که اختلاف پتانسیل ایجاد شده، به راحتی‌ از بین نمی‌رود. و نه تنها ۶ هفته بعد از عملیات بلکه حتی ماهها میتواند بعد از عملیات فعال باشد.